Είχαμε στην γειτονιά εκείνα τα χρόνια και την Κυρία Άννα
ταξιθέτρια του κινηματογράφου ΑΡΜΟΝΙΑ στην Λένορμαν.
Από κοντά εμείς ...μας έπαιρνε κανένα Σάββατο στην 4-6
απογευματινή παράσταση και μας έβαζε τζάμπα.
Η κυρία Άννα καθάριζε την αίθουσα και μοίραζε τα προγράμματα
στην είσοδο και όταν άρχιζε η προβολή
με τον φακό οδηγούσε τους καθυστερημένους στα καθίσματα.
Έπαιρνε το φραγκάκι της και συμπλήρωνε τον μικρό μισθό.
Στο διάλειμμα περνούσε και ο μικρός (που δεν ήταν απαραίτητα μικρός)
με τον ταβλά και πουλούσε αναψυκτικά ...σοκολάτες...ρόξυ...σάμαλι...
"Πορτοκαλάδες...λεμονάδες....σινάλκο...ταμ-ταμ..."
διαλαλούσε το εμπόρευμά του.
H κυρία Άννα ψέκαζε με την τρόμπα του φλίτ αραιωμένη κολώνια
για να φιάξει την ατμόσφαιρα.
Και η ταινία άρχιζε....βόρειοι-νότιοι με τον Ρόκ Χάτσον
πρωτοπαλλήκαρο του ιππικού να κατατροπώνει τους εχθρούς.
Παλαμάκια εμείς σφυρίγματα.....κοβότανε καμμιά φορά η ταινία
και άρχιζαν τα σφυρίγματα και οι φωνές....
"Χασάπη ....ρέεεεε...."
Η κυρία Άννα προσπαθούσε να ηρεμήσει τους νεαρούς θεατές
και τα κατάφερνε.
Θα την θυμάμαι πάντα με την καφέ ποδιά ...τα προγράμματα
στην μια τσέπη και τον φακό στην άλλη.
0 σχόλια
Δημοσίευση σχολίου